15 رمضان المبارک، سالروز ميلاد

قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلم): 'اللهم ان هذا ابني و انا احبه و احب من يحبه '. پيامبر اکرم(صلي الله عليه و آله و سلم) در مورد امام حسن (عليه السلام) فرمود: 'خدايا اين کودک، پسر من است و او را دوست مي‌دارم، و نيز هر کس که او را دوست مي‌دارد، 15 رمضان المبارک، سالروز ميلاد کريم اهل بيت(عليهم السلام)، سبط اکبر و سيد جوانان اهل بهشت حضرت امام حسن مجتبي (عليه السلام) را به تمامي مسلمانان جهان تبريک مي‌گوييم

قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلم): 'اللهم ان هذا ابني و انا احبه و احب من يحبه '. پيامبر اکرم(صلي الله عليه و آله و سلم) در مورد امام حسن (عليه السلام) فرمود: 'خدايا اين کودک، پسر من است و او را دوست مي‌دارم، و نيز هر کس که او را دوست مي‌دارد، 15 رمضان المبارک، سالروز ميلاد کريم اهل بيت(عليهم السلام)، سبط اکبر و سيد جوانان اهل بهشت حضرت امام حسن مجتبي (عليه السلام) را به تمامي مسلمانان جهان تبريک مي‌گوييم شمه اي ازفضائل امام حسن مجتبي (عليه السلام) الإمامُ زينُ العابدينَ‏عليه السلام : إنَّ الحَسَنَ بنَ عَليِّ بنِ أبي طالِبٍ‏عليه السلام كانَ أعبَدَ الناسِ في زَمانِهِ وَأزهَدَهُم وَأفضَلَهم ، وَكانَ إذا حَجَّ حجَّ ماشياً وَرُبَّما مَشى حافياً ، وَكانَ إذا ذُكِرَ المَوتُ بَكى ، وَإذا ذُكِرَ القَبرُ بَكى ، وَإذا ذُكِرَ البَعثُ وَالنُشورُ بَكى ، وَإذا ذُكِرَ المَمَرُّ عَلى الصِّراطِ بَكى ، وَإذا ذُكِرَ العَرضُ عَلى اللَّهِ تَعالى ذِكرُه شَهِقَ شَهقَةً يُغشى عَلَيهِ مِنها ، وَكانَ إذا قامَ في صَلاتِهِ تَرتَعِدُ فَرائِصُهُ بَينَ يَدي رَبِّهِ‏عزّ و عجل ، وَكانَ إذا ذُكِرَ الجَنَّةُ وَالنارُ اضطَرَبَ اضطِرابَ السَّليمِ وَسأَل اللَّهَ لجَنَّةَ وَتَعوذُ بِهِ مِنَ النَّارِ . امام سجّاد عليه السلام : حسن بن على بن ابى طالب عليهما السلام عابدترين و زاهدترين و با فضيلت‏ترين مردم روزگار خود بود . هرگاه حج مى‏رفت پياده و گاه با پاى برهنه مى‏رفت ؛ هرگاه سخن از مرگ به ميان مى‏آمد مى‏گريست ؛ هرگاه سخن از قبر به ميان مى‏آمد مى‏گريست ؛ هرگاه سخن از قيامت و رستاخيز به ميان مى‏آمد مى‏گريست ؛ هرگاه از گذشتن بر صراط ياد مى‏شد مى‏گريست ؛ هرگاه از حاضر شدن در دادگاه عدل الهى سخن به ميان مى‏آمد ، چنان صيحه‏اى مى‏زد كه بر اثر آن از هوش مى‏رفت ؛ هرگاه به نماز مى‏ايستاد بدنش در پيشگاه پروردگارش‏ عزّ و جل ، مى‏لرزيد ؛ هرگاه از بهشت و دوزخ سخن به ميان مى‏آمد ، مانند مارگزيده به خود مى‏پيچيد و بهشت را از خداوند مسألت مى‏كرد و از آتش دوزخ به او پناه مى‏برد .