عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل در مراسم گرامیداشت روز استاد که در سالن کنفرانس بیمارستان آیت الله روحانی(ره) بابل برگزار شد با تسلیت به مناسبت شهادت آیت الله سلیمانی، اظهار کرد: شهید سلیمانی نخستین مسئول نهاد رهبری در دانشگاه های مازندران بود .
دکتر محمدهادی یدالله پور با عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل با انتقاد از مصوبه افزایش ۲۰ درصدی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بابل، افزود: زمانی، ظرفیت دانشجویی ما در بابل ۴۵ نفر بود که بدون تغییر زیرساخت، با همان کلاس های درس و بیمارستان ها و بدون افزایش تعداد اساتید، اکنون به ۲۵۰ دانشجو رسید. بدون افزایش فضای آموزشی، افزایش دانشجو ظلم به خود دانشجو است.
وی ادامه داد: شورای انقلاب فرهنگی در حالی افزایش ۲۰ درصدی دانشجو را تصویب کرد که وزیر بهداشت در این شورا عضو نیست!
دکتر محمد هادی یدالله پور خواستار حمایت نمایندگان مجلس از قشر فرهیخته اساتید شد و تصریح کرد: نمایندگان مجلس به راحتی از کنار این مصوبه افزایش ظرفیت، گذشتند در حالی که یا باید جلوی آن را می گرفتند یا اجرا آن را به عقب می انداختند تا بودجه لازم برای تهیه زیرساخت‌ها فراهم شود. زیرا دانشگاه ها واقعا فقر بودجه دارند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل با اشاره به اینکه سوق دادن اساتید به بحث تنگناهای مادی، توهین به آموزش و اساتید فرهیخته است، یادآور شد: جای تاسف است که اساتید و فرهیختگان علمی باید به نمایندگان طومار بنویسند که به فکر معیشت ما باشید، زیرا اساتید با این اوضاع تورم و حجم کار بالا برای رفع نیازهای اولیه خود در تنگنا هستند.
وی با بیان اینکه جایگاه علمی هر کشور به اندیشمندانی است که نصف عمر خود را صرف تحصیل و علم آموزی کردند، ادامه داد: تعیین سقف معیشتی برای استاد تمام دانشگاه که قریب ۳۰ سال در دانشگاه زحمت کشیده، مسئله عجیبی است، تاکنون برای کدام صنفی سقف معیشتی درنظر گرفته شد که برای اساتید سقف تعیین می کنید.
این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل همچنین حمایت از اساتید را عامل توسعه کمی و کیفی یک دانشگاه موفق برشمرد.
افزایش بی رویه دانشجو با توجه به مهیا نبودن زیرساخت ها موجب عدم انگیزه دانشجو خواهد شد
دکتر محمد رضا اسماعیلی عضو هیئت علمی و استاد گروه کودکان دانشگاه علوم پزشکی بابل نیز در این مراسم اظهار کرد: عضو هیئت علمی بخش بالینی گذشته از
آموزش، درمان و پژوهش را نیز بعهده دارد تا رسیدن به نسل سوم و چهارم دانشگاه محقق شود.
دکترمحمدرضا اسماعیلی خاطرنشان کرد: تلاش و ایجاد انگیزه، عامل مهم در حوزه ارتقا سلامت است، افزایش بی رویه دانشجو با مهیا نبودن زیرساختهای مناسب، انگیزه را از دانشجو سلب می کند.
وی ادامه داد: چالش مهمی که در حوزه بالینی با آن مواجه هستیم این است که اساتید ما خصوصا جوانترها دغدغه مالی دارند و برای تامین مسکن و سایر نیازهای اولیه خود دچار مشکل هستند. دانشجویی که در کنار این استاد می آموزد و دغدغه او را می بیند چه امید و انگیزه ای برای آینده وی می ماند.
این عضو هیئت علمی یادآور شد: اگر چه ممکن است مانند هر قشری، ۵ درصد از پزشکان، درآمدهای بالا داشته باشند، ولی هم اکنون عموم این اساتید، چنین وضعیتی ندارند.
از تصمیم گیران کشور انتظار است که راهکار عملی برای رفع مشکلات داشته باشند.
این استاد با بیان اینکه افزایش ۲۰ درصدی دانشجو در حقیقت زمینه انگیزه و امید را از دانشجو گرفته است،تصریح کرد: بدون مدیریت و برنامه دانشجو تربیت می کنیم و به خارج تحویل می دهیم. چون اگر این دانشجو امید به آینده نداشته باشد، به فکر مهاجرت می افتد.
وی با اشاره به اینکه اگرچه مهاجرت، یک تنش سنگین است، بسیاری از نخبگان به مهاجرت فکر می کنند. او گفت: در رشته تخصصی و فوق تخصصی عدم تمایل ورود پزشکان داریم. مثلا در رشته های جراحی قلب، جراحی اطفال، بیهوشی کودکان و عفونی ظرفیت خالی داریم و تمایل برای ورود به این رشته ها، به شدت کاهش یافته است. در صورت ادامه این روند، در یک بازه زمانی نه چندان طولانی، باید برای درمان یا خارج برویم یا پزشک از خارج بیاوریم.
دکتر محمدرضا اسماعیلی خاطرنشان کرد: فوری نگویید رفتی که رفتی. جای تو ایران نیست! برای تربیت این نخبگان اعتبار هنگفتی از بیت المال هزینه شده است. باید ایجاد انگیزه کنیم، تجهیزات درمانی را بروز کنیم و نیازهای ضروری را رفع کنیم و در تصمیم گیری قانونمند باشیم تا یافته هایی که در حیطه بهداشت و درمان در دهه های اخیر به دست آوردیم، از دست ندهیم.
این عضو هیئت علمی یادآور شد: همچنین وزارت بهداشت باید تامین بودجه کافی و به موقع برای پژوهش و مطالعات نوآورانه داشته باشد وعرصه برای کارهای پژوهش با حل مسئله وفکرهای خلاقانه و تامین بودجه مهیا شود.
دکتر محمدرضا اسماعیلی با طرح سوالی گفت: چرا باید کشور ما پر از ویزیتورهای داروهای ویتامینی باشد، اما در داروهای اساسی برای بیماران دردمند دچار چالش باشیم.