متخصص بیماری‌های قلب و عروق و فلوشیپ فوق تخصصی آنژیوپلاستی گفت: فعالیت ورزش تأثیر مهمی عوامل خطر قلبی عروقی دارد و بسیاری از پیامدهای نامطلوب و مرگ و میر قلبی را در مقایسه با افراد کم تحرک کاهش می دهد، اما بیماران قلبی عروقی برای شروع و ادامه فعالیت های ورزش نیازمند بررسی و مراقبت می‌باشند.
به گزارش روابط عمومی و امور بین‌الملل دانشگاه علوم پزشکی بابل، دکتر ایرج جعفری پور متخصص بیماری‌های قلب و عروق و فلوشیپ فوق تخصصی آنژیوپلاستی گفت: امروزه در کشور ما با تغییر سبک زندگی، شیوع بیماری قلبی عروقی در حال افزایش بوده و مرگ ومیر ناشی از آن بمیزان قابل توجهی افزایش یافته بطوری که با آمار مرگ ناشی از سوانح جاده‌ای در رقابت است و حتی از آن هم پیشی گرفته است.
دکتر ایرج جعفری‌پور با اشاره به اینکه بیماری‌های قلبی علت اصلی مرگ‌ومیر در بسیاری از کشورهای جهان است، بیان داشت: یکی از راههای مهم کاهش بیماری قلبی عروقی و عوارض خطرناک و مرگ ومیر ناشی از آن انجام اقدامات پیشگیرانه مانند انجام فعالیت فیزیکی و ورزشی مداوم می‌باشد.
وی با اشاره به اینکه ورزش تأثیر مثبتی بر چندین عامل خطر انباشتگی مواد چربی در لایه های پوششی شریان دارد، گفت: ورزش منظم خطر بسیاری از پیامدهای نامطلوب سلامتی را در حدود 20 تا 30٪ بدون در نظر گرفتن سن، جنس یا بیماری زمینه ای در مقایسه با افراد کم تحرک کاهش می دهد و باعث کاهش کلی علل مرگ و میر از جمله بیماری قلبی عروقی می شود.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل با اشاره به اینکه دستورالعمل های علمی توصیه می کنند که بزرگسالان سالم در هر سنی باید حداقل 150 دقیقه تمرین استقامتی با شدت متوسط را در طی 5 روز و یا 75 دقیقه ورزش شدید در هفته را در طی 3 روز انجام دهند، گفت: این مقدار بهتر است تا 300 دقیقه ورزش با شدت متوسط یا 150 دقیقه فعالیت فیزیکی هوازی شدید در هفته افزایش یابد.
دکتر ایرج جعفری پور بیان داشت: افراد مبتلا به فشار خون باید حداقل 30 دقیقه ورزش هوازی با شدت متوسط (پیاده روی، آهسته دویدن، دوچرخه سواری، یا شنا) به مدت 5 تا 7 روز در هفته داشته باشند و تمرینات مقاومتی اضافی در کاهش بیشتر فشار خون بسیار موثر است و 2 تا 3 بار در هفته توصیه می شود.
وی ادامه داد وگفت: هنگامی که فشار خون کنترل نشده است، محدودیت موقت ورزش های رقابتی توصیه می شود، ولی در صورت کنترل بودن فشار حتی در افراد با مشخصات پرخطر، از جمله افرادی که آسیب جسمی ناشی از فشار خون دارند، شرکت در ورزش های رقابتی به استثنای ورزش های شدید مانند وزنه برداری امکان پذیر است.
رئیس دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل اذعان داشت: نکته مهم این است که همه فعالیت های بدنی شامل فعالیت فیزیکی ساده، ورزش تفریحی و ورزش های شدید رقابتی از نظر سلامتی دارای فوایدی مهمی می‌باشند.
متخصص بیماری‌های قلب و عروق و فلوشیپ فوق تخصصی آنژیوپلاستی با اشاره کرد با وجود مزایای قابل توجه فعالیت فیزیکی منظم، ورزش شدید ممکن است درافراد دارای بیماری زمینه ای قلبی به طور متناقضی به عنوان یک محرک برای حوادث قلبی تهدید کننده حیات عمل کنند.
وی عنوان کرد: مزایای ورزش منظم حتی در افراد مبتلا به بیماری مزمن عروق قلبی، بسیار بیشتر از خطر ناشی از ورزش بوده و بطور قابل توجهی با کاهش بروز پیامدهای نامطلوب ناشی از بیماری قلبی عروقی همراه بوده و البته رعایت اصول ایمنی قلبی در طول فعالیت ورزشی برای افراد در تمامی سطوح و سنین اهمیت زیادی دارد.
دکتر ایرج جعفری پور اظهار داشت: برای غربالگری بیماری های قلبی عروقی در ورزشکاران جوان و مسن، انجام نوار قلب و معاینه فیزیکی کفایت می‌کند ولی برای ورزشکاران مسن که علامت قلبی دارند یا کسانی که عوامل خطر بالای بیماری قلبی عروقی دارند، انجام تست ورزش قبل از شروع فعالیت ورزشی توصیه می‌شود.
رئیس دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل گفت: شروع فعالیت ورزشی با شدت بالا در افراد با علائم بیماری قلبی نیازمند ارزیابی شدیدتر و بهینه سازی درمان پزشکی قبل از شرکت در ورزش می باشد.
متخصص بیماری‌های قلب و عروق و فلوشیپ فوق تخصصی آنژیوپلاستی با اشاره به اینکه همه افراد مبتلا به دیابت باید قبل از شروع یک برنامه ورزشی با شدت بالا، ارزیابی قلبی عروقی را انجام دهند،گفت: اگر چه انجام ورزشهای باشدت کم برای انها بلامانع است اما همه بیماران مبتلا به دیابت باید از علائم هشدار دهنده آگاه باشند و باید به ناراحتی قفسه سینه یا تنگی نفس غیرعادی در حین ورزش توجه جدی شود زیرا ممکن است نشان دهنده بیماری قلبی باشد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل بیان داشت: افراد مبتلا به بیماری عروق قلبی مزمن که هیچ گونه مشکلی در بررسی قلبی نشان نمی دهند، می توانند در تمام ورزش های رقابتی به صورت فردی شرکت کنند و این افراد و کسانی که خطر بالای ابتلا به بیماری عروق قلبی دارند باید با تست ورزش یا تست تصویربرداری قلبی به صورت سالانه ارزیابی شوند.
وی افزود: افرادی که حادثه حاد قلبی مانند سکته قلبی، جراحی قلب یا استنت گذاری دارند باید بلافاصله پس از ترخیص یک برنامه توانبخشی قلبی مبتنی بر ورزش به مدت 8 تا 12هفته را انجام دهند و برای رسیدن به سطح مناسب فعالیت، نیاز به برنامه‌های تمرینی سرپایی سازمان یافته برای 3 تا 6 ماه دیگر می باشد و این بیماران هم باید در طی ورزش بصورت دوره ای بررسی شوند.